DEREBAHÇELİ/ALİ KAYIKÇI

      

“..5O”YE VARSAM DA, “..30”A ERMEM!..

(Bir “Tefekkür”ün ardından):

 

 

S

aygıdeğer Okuyucularımız!..

Yaklaşmakta olan “Kurban Bayramı” vesilesi ile mahallemiz kabristanlığı olan “Çentoğlu/Derebahçe Mahallesi Mezarlığı”nda, şöyle bir “çevre temizliği” yapayım dedim bir başıma.

Okumalarımın ardından; dikenleri, yabani otları kesip atarken; çiçekleri ayıklayıp çapalarken bir taraftan da derin derin düşündüm/tefekkür ettim. Hicrî ve milâdî seneye göre kendimce bir değerlendirmede bulundum; sonra da bir kanaate eriştim ki “…50’ye varsam da, ‘..30’a ermem!” zâhir diye içimden geçirdim.

Ardından da ilk kalem-kâğıtla buluşmamda ortaya aşağıda okuyacağınız mısralar çıktı; diyorum ve bu şiirimizle de Sizleri başbaşa bırakalım istiyorum. Kalbî sevgi ve saygılarımızla…

= = = (***) = = =

“..50”ye varsam da, “..30”a ermem;

“İçimden bir ses” var, bunu söylüyor!..

“Torundan torun”u, ben mutlak görmem;

“Annem-Babam-Ablam”, “Gel!.. Gel!..” eyliyor;

“Bir mezarlık yer”i, kimseye vermem!..

 

“Hacı Babam” öyle, “kurulmuş başta”;

“Temel: ..89”, yazıyor “taşta”;

“Annem: Gülbahçe”de, tam “orta yaşta!..”

“Torundan torun”u, ben mutlak görmem;

“O: Gonca toplar”ken, ben “diken dermem!..”

 

“Ayşe Ablam: Garip”, yaşadı-öldü;

“Anne”yle “Baba”mın, arasın böldü;

“Kış günü” ranzası, altı bir göldü!..

“Torundan torun”u, ben mutlak görmem;

“Kocası: Hayırsız/Yaramaz döldü!..”

 

“Ahmet Abim: Uzak”, “Yeğen”le yatar;

“Belediye mezar”, yol ile katar;

Ne “çiçek-taş”ı var, ne göze batar!..

“Torundan torun”u, ben mutlak görmem;

Ne “mezar bekçisi”, bir kürek atar!..

 

“Dayı-Yeğen” öyle, bir karışmışlar;

“Rahmet koşusu”nda, bi yarışmışlar;

“Meleklerle” candan, hep barışmışlar!..

“Torundan torun”u, ben mutlak görmem;

“Hasan-Hüseyin”le, tez görüşmüşler!..

 

“Dayılarım” orda, “arkadaşım” var,

“Konudan-komşudan”, kaç “sırdaşım” var;

“Ali Buyrul” yakın, tek “adaşım” var!..

“Torundan torun”u, ben mutlak görmem;

“Gönülden gözüme”, akan “yaşım” var!..

 

“Firdes Ana” orda, “Ömer Enişte”;

“Bilâl Hoca” orda, yüce ermişte;

“Fahri”nin yeri var, tam da girişte!..

“Torundan torun”u, ben mutlak görmem;

“Dön-dolaş-ye-iç-gez”, akıbet işte!..

 

KAYIKÇ’Ali der ki, bu bir “kitâbe”;

“Evlâd-u ıyâl”e, son bir “hitâbe”;

“Ahdım Mekke” idi, bir daha “Kâbe!..”

“Torundan torun”u, ben mutlak görmem;

“Rızık”lar ayrılmış, o kadar “vâde!..”