DEREBAHÇELİ/ALİ KAYIKÇI OLMADI “MALATYA”, OLMADI “… İNANÇ!..” * “Sakın hâinlerin savunucusu olma!..” (Kur’ân-ı Kerîm; Nisâ Sûresi, âyet 105’den)
* “De ki: ‘Hiç, bilenler ile bilmeyenler bir olur mu?..’ Doğrusu, ancak akıl sahipleri bunları hakkı ile düşünür.” (K. Kerîm; Zümer Sûresi, âyet 9’dan)
* “Bazı şiirler, elbette apaçık bir hikmettir…”, “Hikmetli söz müminin yitiğidir. Onu nerede bulursa, hemen alır.”, “Büyüleyici sözler gibi, hikmetli şiirler de vardır...”, “Şâir Hassan’ın sözleri, düşmana ok yarasından daha tesirlidir…”, “Şiir, bir söz ki, güzeli daha güzel, çirkini daha çirkindir...”(Hz. Muhammed “sallallahü aleyhi vesellem”)
* “Türkiye’ye gideceğim. Yeryüzünde iki Türk var ise, biri mutlaka benim. Ben Türk’üm, ama Jön Türk değilim.”, “Arabî nübüvvet lisanı, Osmanlıca devlet lisanı, Uydurukça ise cehennem lisanıdır.” (
Seyyid Abdülhakîm Arvâsî “r. aleyh”
Efendi; Van/Başkale, 1865-Ankara/Bağlum, 1943)*
“Artık 1935’teyiz. On iki senelik bir müddet zarfında, yeni Türk, kendine yeni bir ruh, yeni bir ahlâk, yeni bir tarih, hattâ, Allah’ı artık Tanrı diye andığı için, diyebilirim ki yeni bir Allah yaratmıştır.” (
Kemalizm-Tekin Alp/Moiz Kohen; Cumhuriyet Gazete ve Matbaası-İstanbul 1936, s. 171.)
* “İngilizceden, Fransızcadan, Latinceden her Allahın günü dilimize bulaşan şunca kelime karşısında sus-pus olup oturanlar, bizim bin yıldan beri konuşup durduğumuz, Türkçeleştirdiğimiz kelimelere karşı, acaba neden böyle saldırıyorlar? İstanbul’daki beş yüz yıllık, bin yıllık çınarları kesip yerlerine cılız akasya dikenleri katil diye, hain diye lânetleyen diller, acaba neden bin yıllık kelimelerimizi katledenlere alkış tutuyorlar?” (Y. Bülent Bâkiler-Somuncu Baba Dergisi; Temmuz-Ağustos 2004, s. 31)* “İsrail, 1948’de kurulurken 5 bin yıl evvel kullanılan İbraniceyi resmi alfabe olarak kabul etti. Kaybolup giden bir dil, yeniden hayat buldu. (…) Tek parti zihniyetinin Osmanlı muhalefeti, İslâm düşmanlığından ileri gelmektedir. İslâm’a düşman olanlar; imâna da, ezâna da, namâza da, camiye de, elifbaya da düşmandır.” (Rahim Er-Türkiye Gazetesi; 11.12.2014, s. 3)* “İttihat ve Terakki Partisi, Arapça konuşma ve yazışmayı yasakladı.”
(Prof. Dr. Ekrem Buğra Ekinci-Türkiye Gazetesi; 23.11.2015, s. 16)
* “Ruhsal, parasal, soyut, boyut, yaşam, eğilim/Ya bunlar Türkçe değil yahut ben Türk değilim! Oysa halis Türk benim, bunlar işgâlcilerim/Allah Türk’e acısın, yalnız bunu dilerim…”, “Bu yurda her belâ içinden gelir/“Hep”leri, hep, hiçin hiçinden gelir.” (N. Fâzıl Kısakürek-Çile)* “Türkiye’nin en mühim dâvâsı, hiç şüphesiz, dil dâvâsıdır.”
(Prof. Dr. Mehmet Kaplan-Nesillerin Rûhu, s. 150)
* “Hocamız (H. Hilmi Işık) yeni türedi kelimeleri hiç sevmezlerdi. Birisi onun yanında bu kelimeleri kullanırsa anlamazlıktan gelirlerdi. Meselâ birisi ‘özet’ kelimesini kullansa, ‘Anlayamadım efendim’ buyururlardı; bu kimse kendisi düzeltemezse kibarca, kalbini hiç kırmadan ‘hülâsa mı demek istediniz?’ buyururlardı.”(Enver Ören-Sohbetler; c. 1, s. 433) * “Kesinlikle uydurukça kelimeler kullanılmayacak.”
(Enver Baba İlkeleri-Nuh Albayrak; Türkiye Gzt. 02.03.2013, s. 16)
* “Sevdiklerine hiç uymayan, onlara hiç benzemeyen kimse, onlardan hiç olamaz. Sevgisi; sözde kalır, kalbine girmez. Beyle sevgi, yalnız sözde kalmaktadır.” (Osman Ünlü-Türkiye Gzt. 15.12.2015, s. 17) * “Bir toplumu bozmak mı istiyorsunuz, önce dilini bozunuz.” (Vladimir İliç Ulyanov Lenin; 1870-1924) *
“Dil giderse, din de gider.” (Türkçe İstiklâlini Kaybetmekte-Rahim Er; Türkiye Gzt. 06.08.2013)* “Türkçeye mâlolmuş, milletimiz tarafından anlaşılan ve kullanılan Arapça ve Farsça asıllı kelimeleri atarken, asıl hedefleri, Türk insanının dinî inancı ile olan bağlarını koparmaktı.” (Prof. Dr. İsmet Miroğlu-Türkiye Gzt. 27.11.1995)* “Dünyâmızı sorma; hem yeter, hem yetmez/Alçakları var, tartmaya dirhem yetmez!..” (
Â. Nihat Asya-Rubâiyyât/2)
*
“Hiçbir Türk cumhuriyetinde: “Özgürlük, koşul, gereksinim, önlem, örneğin, gökçe yazın, yır, dize, doğa, okul, öğretmen, saptamak, neden… gibi kelimeler yoktur. Türk cumhuriyetlerinin Türkçelerinde sel-sal ekleri de kat’iyyen kullanılmamaktadır.” (Yavuz Bülent Bâkiler-Türkiye Gazetesi)* “(Sözcük) kelimesi, kelimenin karşılığı ise, bu “
Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi-8” kitabında, (İlâ-yi kelimetullah)ı, (Kelime-i tevhîd)i ve (Kelime-i şahâdet)i nasıl diyeceksiniz?”,
“…dil mes’elesi, hem dînî hem de millî bir mes’eledir; üzerimize yüklenen bir vazifedir. Bu sebeple; her kelimeyi/sözü yerli yerinde, usûlüne göre kullanmamız gerekir.” (M. Hâlistin Kukul; Denge Gazetesi-22.05.2015, s. 9; 22.11.2015, s. 12) * “Allah, şiiri hak yolunda kullananlardan râzı olsun!..”
(Prof. Dr. Cevat Akşit-Millî Gazete; 27.04.2017, sy. 9
) aygıdeğer Okuyucularımız!..“Türkiye Gazetesi”nin 20 Eylül 2020 günlü nüshası 3’üncü sayfasında okuduğumuz “
İhlas Medya’nın Gurur Gecesi” başlıklı bir haberde “
İHA ve TGRT Haber Yılın En İyi” denilmekte ve sonrasında ise şu bilgiler yer almakta idi:
“Malatya’da bu yıl ‘Altın Kayısı Ödülleri’nin ikincisi gerçekleştirildi. Kongre Kültür Merkezi Kemal Sunal Salonunda yapılan törene İhlas Medya damga vurdu. Seçici kurul değerlendirmesi ve halk açık oylaması sonucunda ‘Yılın En İyi Haber Kanalı’ TGRT Haber seçildi. Ödülü kanal adına Program ve Kurumsal İletişim Müdürü Sait İnanç aldı. İnanç ‘Bu ödülü, 7/24 vatandaşa en hızlı, en dinamik şekilde haber vermek için canla başla çalışan TGRT Haber çalışanları adına alıyorum’ dedi. ‘Yılın En İyi Haber Ajansı’ ödülüne de İhlas Haber Ajansı (İHA) layık görüldü. Ödül, Malatya Muhabiri Cahit Özçelik’e verildi.” Buraya kadar okuduklarımızdan biz de ziyâdesiyle memnun ve mesrûr olduk. Arkadaşlarımız ve genç meslekdaşlarımız adına sevinç duyduk. “
Türkiye Gazetesi” ile “
İHA”nın da içinde bulunduğu topluluk adına
Rabbimize hamd eyledik ve “
Elhamdülillâh!” dedik ve dahi başarılarının artarak devamını diledik. Sonrasında okuduklarımızdan ise büyük bir şaşkınlığa uğrayıp aynı satırları bir defa daha okuduk:
“’Yaşamımıza Değer Katanlar’ bölümünde ise Altın Kayısı Onur Ödülü Yazar Hayati İnanç’a takdim edildi.”Yukarıda “
serlevha” hâlinde sunduğumuz âyet-i kerîme, hadîs-i şerîfler ve vecîz sözleri hâtırlayınca âdeta solak ve dış güçler güdümündeki bir gazeteyi mi okuyoruz? Diye tereddüte düştük.Bâzılarının “Arı Dil/Arı Türkçe” dediği; “Agop Martayan Dilaçar”ın, “N. Ataç”ın “Uydurukça sözcükleri” ile karşılaşmaya, dahası uydurukça olduğu kadar da “arsız ve hayâsız” olarak nitelenen “
Ya…. Değer Katanlar Bölümü” diye adlandırılan bir “rezalet sınıflandırma” ile yapılan derecelendirmede de, “
Rahmetli Enver Abileri” anladığını(!) ifade edip vefât yıldönümünde anlatan “
Hayati İnanç Bey”e ödül verildiği ifadesi ile yazının dil kirliliğine uğratılmaya başlandığını görünce, canımız iyice sıkıldı. Devamında, “
Uydurukçacılar”ın “sözcük” dediği bu hayâsız kelimenin sanki bir “matahmış gibi” programa alındığını da görünce, aklımıza, Üstâd Şâir ve Yazar rahmetli “
N. Fâzıl” geldi.
O’nun yukarıya aldığımız sözleri geliverdi. Şaşırmamak ne mümkün…“
Malatya Kayısısı”nı tanıtırken “Agop” ile “Ataç” gibi malûm isimlere (dolaylı da olsa) hizmet etmiş olanlara ve de “
Enver Baba İlkeleri”ni çiğnemekte bir beis görmeyenlere teessüflerimizi bildiriyor ve aşağıdaki mısralarımız ile de “hicveylemek”ten kendimizi alamıyoruz!..Bir kere daha yazıyor ve ilân eyliyoruz ki; güzel Türkçemizin, milletimizin sözümona “aydın kesim”inin ağzında ve kaleminde “ayrılık tohumları” ekmesi, Agop Martayan Dilaçar (1895–1979) ile N. Ataç (1878–1957) isimli, biri; öğretmen-idareci ve Ankara Üniversitesi, DTCF Öğretim Görevlisi “gayrimüslim” bir vatandaşımız, diğeri ise, iftiharla “ateist” olduğunu söyleyen Ulus Gazetesi yazarı, bu iki “
Dil Devrimcisi”nin öncülük ve gayretli ile bugünkü noktaya gelmiş; başta TC kimlikli insanlarımız ile (Türkî değil) Türk cumhuriyetlerindeki soydaşlarımız arasındaki gönül bağlarının ve kültür zincirlerinin kopmasına zemin hazırlamıştır…“
Süleyman Nazif” merhûmun ifâdesiyle, “
Türkçe, milletimizin iskeleti” olmasına rağmen, bu akım sebebiyle vücut, âdeta kemik kanserine tutulmuş ve kaslarla sanki bağlarını koparmış bir durumuna düşmüş/düşürülmüştür… Hadi diyelim “
Yavuz Bülent Bâkiler” ile eski “
İnsan ve Toplum” sayfasında, şimdiki “
Bizim Sayfa”da yer alan Türkçe ve millî kültür “Üstâd”ı yazarlarımıza bir derece “ayıp yapılıyor”sa da asıl utanılacak ve hâtıralarından hayâ edilecek kişiler;
Türkiye Gazetemizin dünkü nüshalarına imzasını atmış “
S. Ahmet Arvasî”, “Ahmet Kabaklı”, “Tarık Buğra”, “Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu”, “Prof. Dr. İsmet Miroğlu”, “Prof. Dr. Abdülkadir Karahan” ve “
Ömer Öztürkmen” gibi rahmet-i Rahmân’a kavuşmuş kişiler değil midir?.. Ve, onların tercüman olduğu büyük Türk Milleti?..”Diyoruz ve bu his ve düşüncelerle kaleme aldığımız aşağıdaki mısralarımız ile
Siz Saygıdeğer Okuyucularımızı başbaşa bırakıyoruz. Kalbî sevgi ve saygılarımızla…
= = = * = = = Olmadı “Malatya”, olmadı “…İnanç”;Bu “haber” bizleri, “derinden vurdu!..”“Agop’la-Ataç’la”, olur mu “kazanç”;“Uydurukça” sardı, baksana “yurdu!..” “Din-Târih Düşmanı”, “Dil”e de düşman; “Arvâsî” ne diyor, olmayın pişman; “İhanet-Özenti”, oyuna düşmen; “Moiz Kohen” bakın, neler “savurdu!..” “TGRT-İHA”, neyin peşinde; “Bin yıllık kültürüm” vardır aşında; “Enver Abi” kökten, işin başında; “Tam İlmihâl” örnek, deyip dururdu!.. Etmeyin Siz Beyler, “Dil’e kıymayın!..…Agop-Ataç’çıyı, ‘adam’ saymayın!..…‘Ödül-mödül’ imiş, sakın duymayın!..”Şu “Yaşam…” diyenler, sanki afkurdu!.. “Hayat” var efendi, dilde “hayat” var; “Rabbimiz sıfatı”, dinde “hayat” var; Asırlar… Asırlar, bin de “hayat” var; “Arsız-hayâsızlar”, bir “sözcük” kurdu!.. “Hayati” Bey bile, “Yaşamsal” oldu; “Nezâket-terbiye”, bir “masal” oldu; “İhlas Medya” şimdi, “kör emsal” oldu; Bu “dert” bizi yaktı, yıktı-kavurdu!.. KAYIKÇ’Ali der ki, “Yapmayın Beyler!..…NFK karşıda, ‘Sapmayın Beyler!..’…‘Boş İşler-Ödüller’, ‘Kapmayın Beyler!..’…Bu ‘haber’ bizleri, derinden vurdu!..” 
