ALİ KAYIKÇI DERE BAHÇELİ “EY SEVGİLİ”, BEN CEMÂLİN GÖRMEDİM!..

aygıdeğer Okuyucularımız!..

1964 senesinde, lise 2’nci sınıfta iken kaleme aldığımız, başta “Samsunlu Halk Şâirleri” (Samsun 1991) ile “Türk’ten tâ… Atatürk’e Türk Destanları” (Samsun 2007, 2008) adını taşıyan eserlerimizde (îtikâdî ve mânevî bakımdan hatâlı olarak:) “Yâ Muhammed, ben yüzünü görmedim” mısraı ile başlayan şekliyle yayınlanmış bulunan, 2012 yılında ise “TGRT EF Radyosu”nda “Yâ Resûlallah” tarzında program açılışında dinleyicilere duyurulan “ilâhî”mizi, bu son hâliyle “Hem Okudum Hem de Yazdım/1 (Din ve Ahlâk ile Şehr-i Samsun Konulu Köşe Yazısı-Şiirler)” (Samsun, 29 Ekim 2012) isimli kitabımızın 25-26’ncı sayfalarında sunduktan sonra bu defa da başlıktaki gibi değiştiriyoruz. Çünkü:

= = = (***) = = =

* “Muhammed, ancak bir Peygamberdir/Rasûldür…” (Kur’ân-ı Kerîm; Al-i İmrân Sûresi, âyet 144’den),

* “Muhammed, sizin adamlarınızdan kimsenin/hiçbirinin babası değildir…” (Kur’ân-ı Kerîm; Ahzâb Sûresi, âyet 40’dan),

* “…Muhammed’e indirilen kitâba inananların/imân edenlerin…” (Kur’ân-ı Kerîm; Muhammed Sûresi, âyet 2’den),

* “Muhammed Allah’ın elçisidir/Rasûlüdür…” (Kur’ân-ı Kerîm; Fetih Sûresi, âyet 29’dan),

* “Hani Meryem oğlu Îsâ da şöyle demişti: ‘Benden önceki Tevrât’ı doğrulayıcı ve benden sonra gelecek adı Ahmed olan bir rasûlü/peygamberi müjdeleyici olarak geldim’…” (Kur’ân-ı Kerîm; Saff Sûresi, âyet 6),

* “Ey îmân edenler. (…) Birbirinize yüksek sesle hitap ettiğiniz/bağırdığınız gibi, Peygamber’e yüksek sesle bağırmayın/hitap etmeyin! Öyle yaparsanız, siz farkına varmadan/haberiniz olmadan amelleriniz boşa gider.” (Kur’ân- Kerîm; Hücurât Sûresi, âyet 2),

* “Rasûlün/Peygamberin çağrısını aranızda birbirinize yaptığınız çağrı gibi bellemeyin/kabul etmeyin!..” (Kur’ân-ı Kerîm; Nûr Sûresi, âyet 63’den),

* “Zonguldak’ta yazdığım yazı, “Yâ Muhammed!” diye başlıyordu. Efendi Hazretleri, ‘Onu çıkar oradan, Allahü teâlânın Resûlüne, hâs ismiyle ve nidâ siğasıyla hitap olunmaz!’ buyurdular. ‘Niçin efendim?’ diye sordum. ‘Hayâ meselesi! Allahü teâlâ bile, Kur’ân-ı Kerîmde, sevgilisine, hâs ismiyle nidâ ederek hitap etmedi’ buyurdu.” (Prof. Dr. Ekrem Buğra Ekinci-Hayatı ve Hâtıralarıyla Seyyid Abdülhakîm Arvâsî; İst. 2017, s. 274-275),

* “…Büyük sır karşısında yandım, kül oldum. Bizzat Cenâb-ı Allah’ın hayâ gösterdiği sır…

- Kur’ân’ın hiçbir yerinde böyle bir hitap yok mu?

Kısa ve sert:

- (Seyyid Abdülhakîm Arvâsî): ‘Hiç bir yerinde!’

Gerçekten de ‘De ki’ mânâsına ‘gûl’ kelimesiyle başlayan birçok âyette, bu hitaptan sonra isim gelmediği, gözümün önünden geçiverdi. Buna karşılık, birçok tefsircinin, ‘De ki yâ M…’ diye kullandıkları klişelerde kabalık içimi burktu.” (Necip Fâzıl Kısakürek-O ve Ben; b.d. yayınları, 15. Baskı, Ankara 1999, s. 149),

* “Peygamberimizin en çok söylenilen ismi ‘Muhammed’dir. Pek çok öğülmüş, ziyâde beğenilmiş anlamına gelir. Bu isim, Kur’ân-ı Kerîmde; Al-i İmrân, Ahzâb, Fetih ve Muhammed sûrelerinin sırası ile 144, 40, 29 ve 2. âyet-i kerîmesinde dört defa geçmektedir. Saff sûresi, 6. âyet-i kerîmede ise Hazreti İsâ’nın ümmetine; ‘Hak teâlâyı çok öğen, metheden’ anlamına gelen ‘Ahmed’ ismiyle haber vermiş olduğu bildirilmektedir.” (İki Cihan Güneşi HAZRETİ MUHAMMED’İN HAYÂTI-Prof. Dr. Ramazan Ayvallı; 39. Baskı; İst. Mart 2018, s. 447),

* “Allahü teâlâ, Kur’ân-ı Kerîmde, her peygambere kendi ismi ile; Muhammed aleyhisselâma ise, “Ey Resûlüm! Ey Peygamberim!” diye hitap etmiştir. Kendisini; ismi ile çağırmak, yanında yüksek sesle konuşmak, uzaktan kendisine seslenmek, yolda önüne geçmek harâm edilmiştir. Başka peygamberlerin ümmetleri, kendilerini isimleri ile çağırırlardı.” (Prof. Dr. Ramazan Ayvallı-İki Cihan Güneşi Hazreti Muhammed’in Hayâtı; İst. 2015, sy.: 415-416).

aygıdeğer Okuyucularımız!..

Yukarıda yazılı bilgileri o yıllarda okumadığımız/bilmediğimiz gibi, o tarihlerde henüz kitaplara da yazılmadığı içindir ki biz de rahatlıkla ve saygısızca “Ey Muhammed!..^(*)”, “Yâ Muhammed!..^(*)” dedik; dahasıyla bu yanlış hitâbetin yer aldığı şiirin bulunduğu kitapları neşreyebildik…

Diyoruz ve Hicrî 1443 yılının bu mübârek “Mevlîd Kandili” ve bir gün sonrasında (18 Ekim Pazartesi günü “vefât yıldönümü”) vesilesiyle ve dahi düzeltilmiş son şekliyle bu iki ilâhimiz/şiirimizi, yeni kaleme aldığımız bir üçüncüsü ile Sizleri başbaşa bırakalım istiyoruz. Kalbî sevgi ve saygılarımızla…

= = = ( 1 ) = = =

“Ey Sevgili”^(*), gül yüzünü görmedim;

Mâh cemâlin görenlerden say beni!..

Ayağın tozuna yüzüm sürmedim;

Tozuna yüz sürenlerden say beni;

Yüz sürüp de, erenlerden say beni!..

Ebûbekir, Ömer, Osman, Ali’den^(**)

Büyük Sultan Hâcı Bektâş Velî’den^(***);

Mevlânâ’yla Hallâc^(***) gibi deliden;

Bir pay olsun, alanlardan say beni;

Pay alıp da, gülenlerden say beni!..

Karûn kadar zengin olsam n’ideyim?

Erenler peşinden Sana gideyim;

Emrinle Kayser’e, suâl edeyim;

Selman^(**) gibi, olanlardan say beni;

Elçi olup, gelenlerden say beni!..

Yanında dönerler pervane gibi;

Yolunda bir kişi, bin tane gibi;

Uhud’da ol Ebû Dücâne^(**) gibi;

Uğruna can verenlerden say beni;

Cennet içre, girenlerden say beni!..

= = = ( 2 ) = = =

Kâfir Seni bilse, kâfir kalmazdı;

Müslim Seni sevse, ayrık olmazdı;

Saddam Sana gelse, belâ bulmazdı;

Karikatürcüsü, fitne salmazdı!..

“Yâ Habîbi”^(*), Seni anlayamadık;

Anlayıp da şöyle, ağlayamadık!..

Kâfir Sana nasıl, dilin uzatır;

Vehhâbî’si nasıl, elin uzatır;

Bağban bilse gonca, gülün uzatır;

Günâhkâr gözyaşı, selin uzatır!..

“Ey Sevgili”^(*), Seni anlayamadık;

72 Yolu, bağlayamadık!..

Müslim Seni görse, döner mi geri?

Kâfir aklı erse, kanar mı geri?

Ay ışığın verse, yanar mı geri?

Cebrâil^(****) yanına, iner mi geri?!..

“Yâ Habîbi”^(*), Seni anlayamadık;

Feryâd ile gönül, dağlayamadık!..

KAYIKÇ’Ali sırra, eren âşıklar;

Erip de canını, veren âşıklar;

Cennet gülün bur’da, deren âşıklar;

Ölerek hayâtı, gören âşıklar!..

“Ey Sevgili”^(*), Seni anlayamadık;

Müslümanca dünyâ, sağlayamadık!..

= = = ( - 3 - ) = = =

“Yâ Habîbî, yâ Aynî”: “Sevenler Sevgilisi”;

“Gören Gözün Nûru”sun, “Resûllerin Pîri”sin;

“İlk ve Son Peygamber” Sen, “Nebîler Bilgilisi”;