Bu fotoğraf çok hoşuma gitti ve düşündürdü sizle de paylaşmak istedim ✌️ Fotoğrafta yazan şu; “Duygularınızı daha çok hissettikçe, onları anlamanız kolaylaşır.” Oturup düşünmeye başladıkça, ne hissediyorum, nasıl hissediyorum, ne istiyorum dedikçe ya da bunu birilerine dillendirdikçe farkındalığımız artıyor. Fotoğraftaki gibi duygular kendi içinde sınıflandırılıyor, kırmızılar “öfke” sarılar “neşe” vs Ne hissettiğimizin farkına varıyoruz. Sonra neden böyle hissettiğimizin. Beslenmeyle alakası ise şu İnsan karmaşık bir varlık, bazen midemizi değil duygularımızı doyuramadığımız için yiyoruz. Öfkemizi, üzüntümüzü,yorgunluğumuzu kontrol altına almak için bizi mutlu edeceğini bildiğimiz besinlere yöneliyoruz. Bunlar genelde yüksek kalorili ya da şekerli yiyecekler oluyor. Ya da tam tersi olumlu yönde etkilenebiliyoruz, mis gibi anne keki kokusu bizi neşelendirebiliyor. Yeme ihtiyacımızı duygularla ilişkilendirmemiz çok normal belki ama olumsuz duyguları yemekle örtbas etmeye çalışmak uzun vadede duygusal yeme problemlerine yol açabiliyor. İşte böyle durumlarda fiziksel açlıkla duygusal açlığı birbirinden ayırt edebilmek gerekiyor. Fiziksel açlıkta vücut herhangi bir besinle doygunluk hissedebilir, duygusal açlıkta spesifik bir besin ‘arzular’. Fiziksel açlıkta,açlığın seviyesine göre fiziksel belirtiler görülür, mide gurultusu, enerji düşüklüğü halsizlik gibi. Duygusal açlıkta midemiz dolu enerjimiz yerinde olduğu halde yiyebiliriz. Aslında enerjimizi düşük hissetmemiz midemizle değil zihnimizle alakalıdır. Bu ve bunun gibi bir çok farkındalığımızı artırdıkça alışkanlıklarımızın değiştiğini fark ederiz. Alışkanlıklarımız değiştikçe de biz değişiriz. Farkındalıklarınızın artması ve alışkanlıklarınızın gelişmesi dileği ile… Kendinize iyi bakın sizden bir tane daha yok. Uzm. Dyt. Edanur Serçe
Yenimahalle Mah. 3121.Sk. No:1/4 Atakum/Samsun